ACILI YURDUN İNSANLARI - 2

 

Ahiskalı olmanın dayanılmaz zorluğu

    Ahıska Türklerinin varlıklarından da dramlarından da, pek kimsenin haberi yoktu; ta ki, Sovyetler dağılmaya yüz tutuncaya kadar. Yani Gorbaçov’un açıklık politikası konuşulmaya başlayana, Sovyet Cumhuriyetleri kıpırdanana kadar. Bu kıpırdanma Ahıska Türkleri için çok acı oldu. Özbekistan’da Türk Türk’e kırdırılmak istendi. Bu olay çok anlamlıdır. Bunun sebepleri üzerinde durmayacağım. Neticelerinden yola çıkacağım. Bu neticelerdir ki, Ahıska Türklerini “Mesketlerin dramı” olarak bütün dünyaya duyurmuş, Türkiye meseleyi hâlletmesi için önayak olmuştur. Neden Stalin’in sürdüğü bütün topluluklar, yurtlarına 13 sene sonra, 30 sene sonra, 40 sene sonra, 45 sene sonra dönebildi de, Ahıska Türkleri 55 yıldır dönemiyor?

İşitin Bizi!

    Kafkasya’da, Rusların elinde bulunan Petigorski şehrinden bana telefon etmişlerdi. Arayan kişi Anadolu Türkçesiyle konuşuyordu. Biraz daha konuşunca şive farkı anlaşılıyordu. Bu kişi Ahıskalı Türk’tü ve kader onu Kafkasların bir ücra köşesine atmıştı. Her rastladıkları Türkiyeli Türk’e dertlerini anlatıyorlardı. Birincisi vatan hasreti; ikincisi çaresizlikleri idi. Bulundukları yerde cuma namazı kılabilecek bir cami bile yapamamışlardı. Çocuklarını okutacak okulları yoktu. Rus mekteplerine gidenler ise yukarı sınıflara doğru gelindikçe dökülüyorlardı. Üniversiteyi bitirenler hemen hiç bulunmuyordu. Benim telefonumu Kafkaslara iş yapmaya giden bir iş adamı tanıdıktan almışlardı. Ahıskalılar dertlerini bu iş adamına açmışlar, o da “Sizi şimdi bir gazeteci ‘ağabey’le görüştüreyim” demişti. Zaten meselelerine yabancı değildim ve uzun zamandır bu meselenin üzerine gitmeyi düşünüyordum.

Ukrayna'da Kamplar

    Ben önce Ukrayna’dan işe başladım. Ukrayna nere Ahıska nere? diyeceksiniz. İnsan vatanından sürülünce, ha Ukrayna, ha Rusya, ha Sibirya... Farketmiyor. Nerede bir tırnak ucu imkân verilmişse oraya savruluyor. Ahıskalılar da böyle. Ukrayna’ya ilk defa gidiyordum. Daha kuzeye gidildikçe hava soğuyor. İyi giyinmeli. Gideceğim şehir Donetsk, Ukrayna’nın doğusunda. Başşehir Kiev’e 730, Kırım’ın başşehri Bahçesaray’a ise 600 km. uzak. Türkiye’den Donetsk’e haftada iki gün Ukrayna uçağı kalkıyor. Ahıskalılar, Donetsk’e 120 km uzaklıkta Slaryanks’a yerleştirilmişler. Donetsk’ten buraya geçeceğim. Havaalanında Ukrayna Müslümanlarının önde gelenlerinden Kâmil Nazimoviç karşılıyor. Kâmil bey bir Tatar Türk’ü ve Ukrayna’nın en büyük camii olan Donetsk Camii’nin de dernek başkanı. Ukrayna Müslümanları deyince. Herhâlde bir Kırım Türklerini biliyorsunuz. Kırım’dan başka Ukrayna’nın bütün sathına yayılmış Tatar Türkleri yaşıyor. Sayıları kiminin dediğine göre 1.5, kiminin dediğine göre 2 milyon. Ukrayna Müslümanları bir uyanışın eşiğindeler. “Ukrayna Müslümanları Partisi” adıyla bir partileri bile var. Ukrayna’ya gidene kadar onlar hakkında pek bilgim yoktu. Dikkat çekici gözlemlerim oldu. Ukrayna Müslümanları, inşaallah, ayrı bir yazı dizimizin konusu. Sadece şunu belirteyim, sürgün Ahıska Türkleri için Ukraynalı Tatar Türklerinin arasında bulunması bir şanstı.

KAYNAK: Türkiye Gazetesi

Diğer Sayılar: 1  2  3  4  5  6

ANA SAYFA